We hebben een ander huis gekocht, al wonen we in ons huidige huis nog niet zo lang, vielen we als een blok voor dit huis en ik vooral voor deze tuin! Een tuin dat net als het huis één grote rommel is, maar als je goed kijk, een tuin waar ooit veel liefde aan is gegeven. Dat zie je aan wat er nog groeit en bloeit, aan de paadjes die er nog door heen kronkelen omhoog en omlaag. De boel is behoorlijk ingezakt, een hovenier heeft er doorheen gerouwst omdat het behoorlijk overgroeit was. De vrouw die daar woonde is al ruim een jaar overleden. Al ruim een jaar is er niets gedaan. En omdat ze al op leeftijd was, lukte het haar steeds minder om haar tuin bij te houden.
Een prachtige tuin om een rode kool te planten! Ik voeg niets toe, ik kies een plekje waar we voorlopig niet bij hoeven en waar het rustig groot kan worden. Een tuin waar 50 jaar veel liefde in is gestopt, hoe zou haar kleuren zijn?
Op weg naar haar plekje kijk ik even vanuit de rode kool, haar verhaal en haar reis. Dat begint bij Stadsakker en mee met initiatiefnemer van dit project Johanna Weggelaar. Dan komt het plantje bij mij na een mooie avond van uitleg. Fotograaf Kristof Vrancken die over zijn onderzoek van de rode kool vertelt, waar we verder op gaan voortborduren vanuit een verbindende vertelling.
Na een nachtje bij ons huidige huis op naar het nieuwe huis. Even op de picknick tafel die ik even ervoor in elkaar heb gezet, op een nieuw aangelegd terrasje waar ik drie dagen mee bezig geweest ben. Mijn eerste prioriteit voor het klussen, dat we lekker buiten kunnen zitten en alvast genieten van de wildernis aan tuin. Voor ik de rode kool kon planten kwam er eerst een meneer om de kozijnen op te meten. De meneer neemt plaats naast de rode kool. Ik vertel hem over de rode kool en het project en of ik een foto mag nemen. Dat wordt leuk ontvangen en zo ontstaat er een nieuw verhaal.
